- حرف مشترک همه این بود که ما اهل وفاق تاکتیکی و سیاسی نیستیم و ما به دنبال «وحدت کلمه» برای پیشرفت و عدالت و ارتقای جایگاه ایران در دنیا هستیم.
مسعود براتی – جمعه ۱۹ بهمن روز واقعا متفاوتی بود. از یک هفته پیش در تدارک برگزاری یک نشست سراسری در حسینیه جماران بودیم. نشستی که در دهه فجر بود و شش ماه پر ماجرا هم از انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود. زمان خوبی بود برای تجدید عهد با خمینی کبیر و جمع شدن مجدد آنهایی که به این مسیر ایمان دارند.
تماس‌ها که با گروه‌های فعال استانی شروع شد، مشخص شد که این احساس در همه وجود دارد و استقبال خوبی از نشست شد. تجربه زیسته همه، چه در ایام انتخابات و چه شش ماه بعد از آن یکی بوده و این احساس که جریان‌های قدرت و ثروت مقابل ما هستند و ما باید «با هم» باشیم، حس مشترک همه بود.
همه پرشور و پرانرژی حضوری گرم در نشست داشتند و خیلی ساعت‌ها قبل از برنامه رسمی آمدند و گفتگو‌های زیادی پیرامون مسایل کشور و کارهای پیش‌رو انجام شد. میانه گفتگوها بودیم که سخنان قاطع و صریح رهبر انقلاب اسلامی درباره مذاکره با آمریکا منتشر شد. انرژی مضاعفی به همه حاضرین منتقل شد. حس خوبی که به دلیل ایستادگی بر یک موضع اصولی علی‌رغم همه فشارهای رسانه‌ای و در نهایت تایید آن ایستادگی از سوی رهبر انقلاب. فرازهایی از بیانات خوانده شد، همه تکبیر گفتند.
نشست با اسم «وحدت کلمه» برگزار شد. چهره‌های مختلفی صحبت کردند. حرف مشترک همه (سخنرانان و حاضرین) این بود که ما اهل وفاق تاکتیکی و سیاسی نیستیم و ما به دنبال «وحدت کلمه» برای پیشرفت و عدالت و ارتقای جایگاه ایران در دنیا هستیم.
همانطور که خمینی کبیر فرمود «وحدت کلمه» رمز پیروزی است. سعید جلیلی هم تاکید کرد: وحدت حول کلمه، یعنی وحدت بر مسایل اصلی کشور و مردم نه وفاق بازی‌های سیاسی و موقت. این وحدت کلمه یعنی مبارزه با استکبار، دفاع از مظلومین، مبارزه‌ی با فقر، فساد، تبغیض و احترام به مردم نه یک بازی سیاسی و وفاق چند روزه!
با گذشت یک هشتم از عمر دولت، فهم عمیق‌تری از حرف‌ها و شعارهای ما شکل گرفته و اراده بیشتری برای طرح و تبیین آنها برای مردم وجود دارد. اگر جریان رسانه‌ای وابسته به قدرت و ثروت در شش ماه گذشته دست از تخریب برنداشته است، اما در مقابل اراده برای حضور در صحنه و انجام تکلیف سیاسی-اجتماعی افزایش یافته است.
یکی از اشتراکات ذهنی لزوم رفع «ضعف رسانه‌ای» بود. باید قوی شد اما نه با الگوهای اشتباه که وابستگی به جریان‌های قدرت و ثروت ایجاد می‌کند و هویت ما را به مخاطره می‌اندازد، بلکه با تکیه بر ظرفیت بزرگ اجتماعی و استفاده از «ریز رسانه‌ها» و «انسان رسانه‌ها».
