در نشست تحلیلی با موضوع «نوآوری، زمینه پیشرفت، توقف ممنوع» که توسط جنبش عدالتخواه دانشجویی برگزار شده بود به جایگاه مردم در جمهوری اسلامی اشاره کردم که به همت مرکز آموزشی گام تبدیل به جزوه پیوست شد. مهمترین نکات مورد اشاره در نشست مذکور به شرح ذیل است:
یک اشکال نظری در جامعه معتقد به انقلاب اسلامی و ولایت فقیه، عدم باور جدی به نقش مردم در جامعه است. منشأ این موضوع به ساختار پرورش سیاسی، مبانی فکری و… بر‌می‌گردد که باید با مطالعه دقیق اندیشه مقام معظم رهبری و حضرت امام مرتفع شود.
بنای جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی از ابتدا یک نگاه جهانی بوده و قصد ما برپایی تمدن اسلامی در دنیا است. پس این مسیر نمی‌تواند فاصله‌اش با مردم زیاد باشد. برای اتکای جامعه به مردم، حکومت وظیفه دارد محیط جامعه را به یک محیط اخلاقی تبدیل کند تا مردم جامعه، نفوس عالم و… در معرض اخلاقیات باشند.
درچنین جامعه‌ای است که انتخابات با رأی مردم جهت درست را شکل می دهد. اگر بخواهیم در مردم سالاری، انتخاب مردم درست و صحیح باشد و به مصلحت جامعه صورت بگیرد باید مردم در معرض فضائل اخلاقی باشند. درچنین جامعه‌ای رأی مردم، انتخاب رئیس‌جمهور و… هیچ نگرانی ای ندارد و حتما به مصلحت خود مردم است.
درچنین شرایطی، اوضاع کشور به سه شیوه تحلیل می‌شود:
- تحلیل‌های مخرب
- تحلیل‌های مخدر
- تحلیل‌های درست و محرک
تحلیل‌های مخرب، از نگاه‌های غرب‌گرایانه نشأت می‌گیرد. در این دیدگاه تنها راه موجود برای حل مشکلات را توافق با آمریکا می‌دانند. برای این کار حاضرند با ریختن بتن دسترنج ساعت‌ها کار و تلاش دانشمندان را به باد بدهند. تا آمریکا روی خوش به ایران نشان بدهد و در ایران شروع به سرمایه‌گذاری بکند. دنیای مطلوب این گروه، دنیایی وابسته است. دنیایی که در آن غول‌های اقتصادی در کشور شروع به سرمایه‌گذاری بکنند. چیزی مانند مالزی و تایوان.
تحلیل‌های مخدر، همان‌طور که از اسم‌شان مشخص است باعث سست شدن، بی‌خیال شدن و از میدان خارج شدن آدم‌ها می‌شود. این دیدگاه در‌مقابل ضعف‌ها دو برخورد دارد. یا آنها را انکار و یا کوچک می انگارد. یا می‌گوید شما آسوده باشید، مسئولین مشکلات را حل خواهند کرد. مهمترین خطر این دیدگاه خروج مردم، از صحنه است. زیرا، یا صورت مسئله را پاک می‌کند و یا آن را به اتاق‌های بستۀ مسئولین حواله می‌دهند. در دیدگاه مخدر‌ها باید نگران از بین رفتن زمینه مشارکت مردم از حیث گفتمانی و اجتماعی باشیم.
حرف اصلی ما به میدان آوردن مردم در مسائل مهم کشور و مبارزه با تحلیل‌های مخدری است که امید کاذب برای مردم ایجاد می‌کنند.به عبارت دیگر امید ایجاد می کند که مردم بدون مشارکت و حرکت منتظر حل مشکلات باشند.
در عین حال ما برای اینکه مردم بتوانند در اداره کشور مشارکت و حضور داشته باشند، نیاز به ساختار‌سازی‌های متناسب داریم. ما به طورساختاری برای مشارکت مردم در اقتصاد و… ابزار‌سازی نکردیم. حتی در مسئله گفتمانی و مطالبه‌گری مردم، نوآوری ساختاری و نهادی نداشتیم و مشارکت مردم را تنها در راهپیمایی‌ها و صندوق‌های رأی خلاصه می‌کنیم.
جزوه پیوست را از اینجا بارگذاری کنید:
مرتضی فیروزآبادی
